Levend verlies
Levend verlies’ is de term die professor Manu Keirse introduceerde om de levenslange rouw aan te geven, die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste wordt getroffen door een chronische ziekte of beperking. Het gaat over het verdriet dat op ieder moment, verwacht of onverwacht, kan oplaaien en dat soms verergert door de jaren heen.
In deze serie heb ik mijn ervaringen en emoties hierover naar beeld vertaald. Rauw, verdriet, donker, maar ook berusting, hoopvol, naar het licht.
Voor iedereen die in zijn of haar leven te maken heeft met ziekte of beperkingen zal dit een herkenbaar beeldverhaal zijn.
In deze serie heb ik mijn ervaringen en emoties hierover naar beeld vertaald. Rauw, verdriet, donker, maar ook berusting, hoopvol, naar het licht.
Voor iedereen die in zijn of haar leven te maken heeft met ziekte of beperkingen zal dit een herkenbaar beeldverhaal zijn.
Het doet me pijn, om bij dierbaren om mij heen te zien dat alles beetje bij beetje minder wordt. Ik had hun zoveel meer gegund. Maar ik voel ook trots, om de veerkracht te zien, het genieten van kleine dingen. Steeds opnieuw afscheid nemen van iets wat niet meer kan, afscheid nemen van verwachtingen. Vanzelfsprekendheden verdwijnen, gewoontes en pleziertjes moeten noodgedwongen veranderen. Het toekomst beeld bijstellen, focussen op andere mogelijkheden, erkennen dat de toekomst anders wordt dan je dacht. Hoe hou je je staande, hoe ga je om met de gevoelens van verdriet en liefde tegelijk? Waar eindigt dit proces? Hoe eindigt het? Eindigt het?
In mijn eigen zoektocht hierin is me in ieder geval een ding duidelijk geworden: houden van gaat niet om wat iemand kan, maar over hoe iemand is. En dat blijft overeind!
In mijn eigen zoektocht hierin is me in ieder geval een ding duidelijk geworden: houden van gaat niet om wat iemand kan, maar over hoe iemand is. En dat blijft overeind!
